Соголување
Ја слеков кошулата
на мојата конзервативност,
а потоа и фармерките
на симболичната независност.
Ги собув и чевливе
кои ме стегаат како
општествени правила
со високите потпетици
на квази моралот и етиката.
Ја пуштив косата
да падне низ рамениците
ослободена од стегите
на „доброто„ воспитување.
Еве ме, тука пред тебе,
онака како што природата ме создала.
Со искрен, насмевнат копнеж
и чиста љубов во себе.
Без лажни скрупули,
без лицемерен срам.
Нема место за срам
во душа соголена од љубов.
Срамот е во дволичниот,
куртоазен поглед
без трошка љубов и емоции,
а преполн со притаена,
сува страст, и лигав,
неприкриен насмев,
завиткан во свила и платно
со закопчана совест до грло.
