Лавиринти
Ја затворам зад себе
вратата од лавиринтот
на еден душевен немир.
Предолго ја чував подотворена,
или можеби и подзатворена.
Сеедно.
Останаа внатре
недоодените патишта
на почувствуваниот копнеж,
откриената,
па повторно изгубена страст.
Останаа и недоречените зборови
помеѓу студените ѕидови
на непромисленоста.
Многупати погрешив,
многупати залутав
во својот немир.
Но сега се е зад мене.
Зад затворена врата.
А пред мене.....
Пред мене нови врати
и нови лавиринти.
Постојат ли воопшто
почеток и крај?!
