Не...

Не подавај ги рацете кон мене.
Можеш да се изгореш од моето студенило.
Или, да те замрзне мојата врелост.
Внимавај на мојата невнимателност.
Пази се од непретпазливоста.
Сконцентрирај се на расеаноста.
Секој обид за зближување те одалечува.
Секогаш постои можност за невозможност.
Не подавај ги рацете кон мене.
Ќе ја допреш недопирливоста.
Острилото на затапеноста.
Врвот на дното.
Разбуди ги соништата.
Испланирај ја непредвидливоста.
Имам силни слабости.
И храбри стравови.
А сосем непотребни потреби.
Нефункционалноста функционира.
Не подавај ги рацете.
Не посегнувај.

Мрак

Не гасни го светлото.
Темнината нема да ја сокрие
валканата страст во нас.
Остави го срамот пред вратата
и влези самоуверено
во мојот кревет.
Ѕверот кој се буди во мене
е сојузник на твојата потсвест.
Покорува за да ослободи.
Не гасни го светлото.
Мракот е во нас.

Едноставност

Кога јас и ти бевме други,

а другите беа ти и јас,

дали тогаш

нивниот копнеж

беше наш,

или ние бевме

самиот копнеж

во нив?

Се заплетка индивидуалноста

во клопчето

замрсени генерализации.

Сосем неодредена,

а сепак,

едноставна форма

на страст

Пируети

Потскокнуваш весело
над лизгавата суета
и се вртиш кружно
околу своето его.
Стриптиз пантомима
го изобличува душекот
од мојот кревет.
Гримаси на страста.
Ме вртиш, те вртам,
се вртиме заедно
во пируети на екстаза.
Театрален поклон
и драматично бегство
од сцената на мојата соба,
до следниот чин.
Аплаудирам со насмевка.
Сакаш аплаузи.
Се враќаш на бис.