Ветер на заборавот
Со ветрот на заборавот
ќе го изгаснам вечерва
пламенот на копнежот
и ќе ја закопам страста
во тој пепел.
Ќе ги расфрлам спомените
да ги носи ветерот
далеку од мислите,
далеку од душата.
И додека тој ветер
ги ниша крошните на немирот,
а од нив како трули овошки
паѓаат бакнежи и воздишки,
презреани допири и
исушено лисје од трепет....
без трошка каење
ќе бидам нем сведок
на соголениот немир
кој со сувите, голи гранки
пркоси на сите ветришта!
