Thursday, April 20, 2006

Одблесок








Продира немирот

низ порите на мислата,

ја натопува со страст

и испарува во облик на копнеж.

Го чувствувам во ноздрите

мирисот на провокацијата

и ме опива со ненадејноста.

Ароматична илузија

затреперува во отсјајот

на помислата.

Сетилото за перцепција

ја допира апстрактноста

во аголот на сокриениот поглед

под сенката на трепките.

Контури почувствуваност

се провлекуваат ко шепот

низ пукнатините на тишината.

Тивко, нечујно

а сосем впечатливо

за изострените сетила

на конспиративноста.

звуци во боја




Неудобност, нелагодност...
Ситен камен во чевелот
и ти во моите мисли.

Ја насликав тишината
за да ги видиш боите
на премолчените зборови.

Крикот во твоите очи
го заглушува мојот спокој.
Замолчи го погледот.



Мапа







На раменото имам
отисок од твоите усни,
во очите отсјај
на твојот копнеж.
Околу мене траги
од сокриените погледи,
премолчени зборови
и очигледен трепет
на придушена воздишка.
Исцртани линии возбуда
од твоите допири.
Телово е мапа
на сокриена страст.

...







Имам слободни денови

кога мислите ми се заробени

од оковите на ноќите.

Удираат по решетките

на помисленоста

во обид да потрчаат

во далечината на копнежт,

во бескрајот на страста.

Светлината се претвора

во темен отсјај на мракот.


Не сакам слободни денови.


Сакам заробени ноќи.

Твои.

Лута







Лута сум ти.

Лута на твојата слабост

да демонстрираш јакост.

Ме иритира лесниот сон

на твоите спомени,

кои разбудени сега

предизвукуваат кошмари.

Од памет ме вади

твоето наивно срце

неговата мекост

и еластичност.

А тек копнежот.....

ми иде да го задушам со раце,

да го стегнам вратот

на минатата страст

додека не го испушти од себе

и последниот трепет

на тој копнеж.

Ма, не сакам да те видам воопшто.

Не ни погледнувам во огледалото.

Лута сум ти.

Сум си.

Сум.