Не можеш да поминеш
низ нештата
без да те допрат.
Се лепат на кожата
погледи, насмевки, гестови.
И чешаат.
Во косата ми се заплеткале
неколку двосмислени зборови
па шумолат со ветерот,
како заглавен рефрен од песна.
Се обидувам да ги стресам
но не успевам.
Чекаат одговор
кој се уште го немам.
Треба да пресечам.
Пред да пораснат накриво.
