Контролна табла

Одекнува.

Повторувачки.

Со секое ново придвижувење на мислите.

Ерор.

Доволно е копче за намалување на звукот

во овој управувачки систем.

Иритира ехото од гледање во празно.

Празнина  која неможеш

да ја пополниш со нов пијалок,

количина на храна,

ниту со полов орган.

Убеди ме.

Сакам да верувам во непостоењето.

Најди ги копчињата за исклучување.

Ќе успеам ако побрзам.

Или ако застанам.

А само сакав да ги оставам цигарите.

Некаде, на друго место.

Не би поднела уште една празнина,

макар и од пепелник.

Центрифугирање

Кога ќе те стигне зимата

на крајот од уличката,

немој да брзаш

со изненадувањето.

Бори се.

Пушти ги очекувањата

да кружат наоколу

како најнов трач,

додека не им се слоши

од вртењето во глава.

Ќе играме брза географија

запишувајќи ги соништата

класифицирани во табелите.

Именки и глаголи

во машина за перење,

на центрифугирање.

Уште еден добиен натпревар

во лигата на скептиците.

Зимница

Две тегли кисели насмевки.

Без конзерванс.

И без смисол за хумор.

Веќе се согласивме

дека не се согласуваме.

Идеите не не прават идеални,

ниту верувањата верници.

Исчистени, одбрани

парчиња лето

ставаме во туршија,

витамински додаток

во зимската чинија

подгреан оптимизам.

И студот има ДДВ

пресметан со

иситнети сеќавања

собрани

во кесички чај.

Колку сива економија

собира во чаша

врела вода...

Часови по безгрижност

Помисли

колку бесмислено станува

мислењето

за зборовите

кои ти го допираат грбот.

Одблесоци од парченца стакло

на искривени огледала.

Измислици

дозирани во мали

пластични насмевки.

Ти се гади?

Симптом на труење

од хипокризија во

контаминираниот простор.

Излез за итни случаи -

научи веќе еднаш

да не ти биде гајле!

Прешкртано

Не мери го времето.

Заеби.

Имаме премалку минути

а премногу години,

за сите тие објаснувања.

Прешкртај ги.

Порамни ги краевите

на насмевката

и закопчај го погледот.

Те стега мислата?

Не мудрувај.

Батали.

Паметот е потстанар

кој доцни со киријата.

Не не‘ собира и двајцата

во една приказна.

Да бевме помали…

Зборот во тесен чевел

Пушти го да пријде зборот

кој ѕирка несигурно

зад тарабата од формалности.

Му го чувствувам копнежот.

Го препознавам.

Истиот копнеж го имаат

малите прсти од моите стапала

кога ги шетам наоколу

во тесни чевли

со високи потпетици.

Олабави.

Пушти го зборот,

зашто…

ќе ти тежи повеќе

отколку мене

чевлите во раце

кога се враќам боса.

Поедноставено

Во втората печка на Фени

ми согорува времето,

часови со доброени минути

претворени во чад

низ оџакот без филтер.

Емоции претопени во метал.

И жгура наместо кусур.

Зборувај во бројки,

буквите одамна веќе

немаат смисол.

Колку „Г“ има во едно „З“?

Забележуваш ли кога

хартијата станува

потешка од металот?

-

Еден остров во Дубаи

содржи парче душа

и уморна насмевка.

На лозје

Не подавај ги рацете

по гроздот

од оваа страна на редот.

Не сме во брачниот кревет.

Маказата не признава

брачни должности.

Ќе ти ги исече прстите.

Овде, секој бери

од својата страна

на лозата.

Не сакам помош.

И не расправај се со мене

додека држам

остар предмет во раката.

Расправата остави ја

за подоцна.

Во спалната соба.

Таму ќе ти дозволам

да подадеш рака.

Од мојата страна

на креветот.

Ќе имаш предност.

Остриот предмет

кај тебе.

Тогаш ќе аргументираме.

Сега бери.

Не гајле. Грозје.

Од твојата страна на редот.

Жирант

Не биди намќор.

Иако е светска криза на позитивност.

Знам дека си кредитоспособен

за насмевки.

Еве, ќе ти бидам жирант

ако е потребно.

Насмевни се.

Нема да заглавиме

со каматната стапка

за сјајот во очите.

Насмевни се.

Ќе ја ставам под хипотека

целата своја духовитост

за да ги отплатам ратите,

кога ќе те притисне сериозноста.

Ништо не губиш.

Насмевни се.

Внатре, во чашата

Ми го свртуваш вниманието

како вино во чашата

пред да го пробаш.

Ароматични погледи

ги провоцираат сетилата.

Жеднуваме.

Гласот добива темна боја

а зборовите тежок чекор.

Знам, горчината доаѓа покасно.

Сега, сеуште е слатко.

Дозираме голтка по голтка.

Ќе сопреме ли пред да загорчи?

Надвор врни.

Истура.

Испразни ја чашата.

Испиј или истури.

Заобиколување

Од оваа страна на вистината
пораснала коприва.
Секој обид за доближување
ги жежи и чеша мислите.
Заобиколуваме
за да не се повредиме.
Добиваме малку на време
пред да пропаднеме
во бездната
од другата страна
на вистината.

Студ

Кога од студ

поради туѓиот суд

пукаат пријателствата,

раскажувај ми за огнот.

Ќе ме топли пркосот.

И нема да свртам поглед

кога сите ќе свртат грб.

Со усни садев нежност

грб со грб потпрена.

Имаше премрзнати емоции

стуткани покрај радијаторот,

пред прегратката да заболи.

Навременост

Откажи се навреме.

Мојата ноќ

е подолга

од твојот сон.

Можам да го поделам

патот до утрото

на неколку залаци блискост,

но денот го втасувам

секогаш сама…

на работ од зората

сеуште гладна,

со очи полни мрак.

Ветување

Среде сиот овој неред

од грубо фрлени зборови,

ќе го најдеме ли патот

до другиот крај на мислата?

Сепак, полесно се градат ѕидови

отколку…. патишта.

Остави ми простор

за флуидни креации.

Мала пукнатина во ѕидот.

Ќе го затворам едното око.

Ветувам.

(Само биди на спротивниот крај

кога ќе го повлечам орозот)

Низ празнините

Низ празнините

На калдрмата од сеќавања

ме спрепнуваат празнините

од камените коцки

кои ги извадив

зашто ми ги глочкаа мисливе.

Успеав да те убедам дека

моето лудило е твое

и ја променив

бојата на твоите очи.

Утрото потоа,

ги измив соништата

од моето лице,

и си го исеков погледот

од рабовите на твојата насмевка.

Премалку зборови останаа.

Премалку за да звучат поврзано.