Пушти го да пријде зборот
кој ѕирка несигурно
зад тарабата од формалности.
Му го чувствувам копнежот.
Го препознавам.
Истиот копнеж го имаат
малите прсти од моите стапала
кога ги шетам наоколу
во тесни чевли
со високи потпетици.
Олабави.
Пушти го зборот,
зашто…
ќе ти тежи повеќе
отколку мене
чевлите во раце
кога се враќам боса.
No comments:
Post a Comment