Мимикрија
Би излегла вечерва од својата кожа
и би влегла во нечија туѓа.
Би лажела дрско,
би мамела безобразно,
манипулирајќи безобѕирно.
Би била се што не сум.
Би земала облик на љубовта,
обоена со копнежот,
претопена во сенката на
притаената страст.
Зашто...
Сеуште ти го паметам
вкусот на усните
и ги знам напамет
сите твои погледи,
и студени и топли,
и сончеви и дождливи,
а понекогаш ветровити.
Ја знам напамет азбуката
со која говорат твоите прсти.
Вечерва се чувствувам толку
слабо и силно истовремено,
толку тажно и весело
а, сепак, рамнодушно за се.
Вечерва јас немам
свој облик ниту лик.
Само чиста страст.
