Ерозија

-----------------------------------------------------------------------




















Ерозија





Потекоа подземните страсти
и ја сронаа површноста
низ ридот на болката.
За да опстане подолго
немаше корени оваа љубов.

Детерминанта

Детерминанта




Твојата душа ја измачува
немир на некоја друга душичка,
како што мене ме измачува нечиј,
и како што мојот немир
измачува сосем трета душа.
Знам, такви се параметрите
на равенката љубов.
Лесно манипулираме со познатите,
но, секогаш има повеќе непознати
отколку што сме очекувале.
И, сите сме само една
од детерминантите во системот.

Причина

Причина






Го сакам Хесе,
ме замислува и советува.
Го сакам Џибони,
ме релаксира и развеселува.
Го сакам Ван Гог,
ме восхитува, буди имагинација.
Ги сакам и знам зошто.
Заради книгите, музиката, сликите.
Измачувачки е кога некого сакаш,
а, појма немаш зошто?!

Конспирација

----------------------------------------------------------------------
















Конспирација





Чекорам по трагите
на немирот во мене,
а тој ме води некаде
далеку од самата себе.
Како да сум одблесок
на копнежлив зрак,
како да сум чад
над пепел од страст.
Никогаш нема да знам
колку ќе ми недостигаш
ако не заминам од тебе.
Затоа не тагувај сега.
Заминувам за да се вратам.

Генерално чистење

Генерално чистење





Денес е убав ден за
генерално чистење на душава.
Ги средувам спомените,
ги сортирам и одвојувам
оние за паметење од
оние за заборавање.
Еден дел оди на таванот
(за идни поуки и
сентиментални евоцирања),
друг дел оди во подрумот
(можеби некогаш ќе послужи
како алат за поправка на некое
идно-минато свршено време),
а еден добар дел оди надвор,
право во контејнер!
(сосем излишен, непотребен).
И, погледни сега!
Остана многу простор
за нови анимации,
креативни дизајни.
Денес срцево започнува
со сосем нов декор
на душава исчистена
од прашината на минатото.

Зад кулисите

Зад кулисите




Те бакнувам вечерва
преку неговите усни.
Знам, ќе ги добиеш
моите бакнежи од
некои сосем туѓи усни.
Ќе ме допираш мене
преку нејзиното тело,
и ќе ги слушаш
моите воздишки
од нејзините усни.
А јас ќе го барам
твојот поглед во неговите очи,
додека ги склопувам моите.
И нема да бидат доволно
никогаш, никогаш.
Ни бакнежи, ни допири.
Ни за мене, ни за тебе.
Душата гладна ќе патува
низ ходникот на копнежот
во пресрет на љубовта
зад сцената на реалното,
совршено секојдневие.

Ново сонце

Ново сонце





Го испратив облакот
со наврнатите спомени
и сронати ѕвезди
да бара ново небо,
далеку од моето.
На себе почувствував
топлина од нов зрак,
во зората на копнежот
кој го разбуди експлозија
од раѓањето на супер новата.
Блесна ново сонце во душава.

Виножито

Виножито




Кога ќе наврнат спомените
како пријатен, бистар дожд,
и ја измијат каллта
од сите недоразбирања,
од сите грубости и дрски,
горделиви каприци,
и кога тие капки спомени
со треперлив допир ќе ги
разбудат страста и немирот,
немој да се плашиш
да уживаш во тој дожд.
Победи го тогаш стравот
и ....... побарај ме.
Ќе застанам до тебе
под облакот од таа носталгичност
и измиени од минатото
ќе го дочекаме заедно
виножитото на почувствуваната,
возобновена страст.

Поглед

Поглед




Доаѓаш повторно и влегуваш
во мојот смирен немир,
едноставно, како никогаш
да не си ни заминал.
Ме погледнуваш молкум
и со студен сјај во очите
ја милуваш страста
во постелата на спомените.
Немој. Не буди ја.
Не со тоа студенило.
Остави ја да сонува.
Таму, во меката постела
од врели, драги спомени,
сеуште постои еден
топол, нежен поглед
полн со трепет и љубов,
со длабока почувствуваност
на разиграниот копнеж.
Остани во таа постела.
Сакам да уживам во
тој поглед кој го паметам.
Поглед кој носи немир
и дива страст со себе.
А овој поглед сега,
од истите очи е,
но сепак, не е тој.

Разминување

Разминување




Некаде помеѓу
самракот и зората
(или можеби зората и самракот?!),
кога сите чувства,
копнежи и страсти,
сите замаглени мисли
и бистри двоумења
ја губат својата форма,
талкајќи во полумракот
(или можеби полусветлоста?!)
во потрага по јасност
- мрак или светлина (?).....
Тука некаде, душо,
ние се разминавме!

Допри ме

Допри ме





Допри ме со рацете
и немирните прсти
да ја почувствувам
растреперената страст.
Допри ме со усните
со мека грубост
да ги почувствувам
премолчените зборови.
Допри ме со мислите
за да ја сфатам таа
дефинирана анархија.
Допри ме со душата
да го разберам неразбирливото
задоволство од тој допир.
Допри ме со немирот
кој го носиш во себе
и остави траги
на мојот немир.
Допри ме....
Само пробај,
допри ме.

<>