Тишина
Удри во плафонот тишината
и се искрши на безброј
премолчени зборови.
Деформирани, преполовени букви
и искривени интерпукциски знаци
попаѓаа без звук, сосем немо.
Газам по сронатиот молк,
како по мек килим,
без да ми одекне чекорот.
Се оддалечувам тивко
по колоната од точки.
Ти ја оставам тишината тебе.
До последната буква на подот.
