Тишина

Тишина

Удри во плафонот тишината

и се искрши на безброј

премолчени зборови.

Деформирани, преполовени букви

и искривени интерпукциски знаци

попаѓаа без звук, сосем немо.

Газам по сронатиот молк,

како по мек килим,

без да ми одекне чекорот.

Се оддалечувам тивко

по колоната од точки.

Ти ја оставам тишината тебе.

До последната буква на подот.

Сонувачи

Сонувачи




Ако морето е
паднатото небо на Лорка,
немој да се удавиш
oбидувајќи се
да леташ во длабочина.
Немој да станеш
школка на дното
која сонува низ шепотот
на брановите на површината.
Заплови низ него
на своите соништа
и биди сјајна ѕвезда.
Блескај неугасливо
со својата имагинација.
Макар и на паднато небо.
Рајот е во нас,
ние не сме изгонети од него,
само сме излегле
од својата кожа
со ангелски крилја.
Верувај во своите соништа
и тие повторно ќе израснат.
Побели и помеки.
Само сонувачот го слуша
виолетовиот глас на вечноста
во воздишката на погледот.
Потрчуваат тогаш
бистрите водени капки
и го стасуваат виножитото.
Сонувај...