Паметам
Го паметам погледот
преполн со прашања
и одговори истовремено,
со реални илузии и копнежи,
со заразна страст која извира
од длабочината на зениците.
Ги паметам усните
кои вешто лажат
со своите допири,
а мамат насмевка на моите
и немо признание
за сласта од тој допир.
Го паметам копнежот
на мојава дланка
по мекоста на твојот образ,
остро прекинат од разумот
и претворен во бесмислено
движење низ празниот простор.
Го паметам и развигорецот
на твојата топла душа,
развигорец кој носи нежност
и мирис на емоции
расцутени во пролетните цветови.
Ма, паметам се.
Само....
Не чувствувам повеќе ништо.
