Thursday, May 08, 2008

Низ празнините






Низ празнините



На калдрмата од сеќавања

ме спрепнуваат празнините

од камените коцки

кои ги извадив

зашто ми ги глочкаа мисливе.

Успеав да те убедам дека

моето лудило е твое

и ја променив

бојата на твоите очи.

Утрото потоа,

ги измив соништата

од моето лице,

и си го исеков погледот

од рабовите на твојата насмевка.

Премалку зборови останаа.

Премалку за да звучат поврзано.