Вон себе

Вон себе

Лошо скроен план
од неправилно исечено време
и распарталени копнежи.
Изговореното не ја следи
формата на помисленото,
насмевките имаат ефтин сјај
на кич апликации.
Закрпи од фрази
невешто ги покриваат
попуштените рабови
на комуникацијата.
Непријатно чувство на допир
од синтетичка љубов.
Не, ова не сум јас.
Ова е туѓ костим
во кој ми е неудобно.
Излегувам.

Кога ловецот е плен

Ти си ловец на соништа,

а јас ловам копнежи.

Се најдовме двајцата

еден наспроти друг

среде зелената мисла.

Во моите очи

препозна сонежлив сјај.

Во твојата насмевка

видов треперлив копнеж.

На нишан сме си.

Ќе пукаш или да пукам?

Во твојот поглед

Во твојот поглед

Талкам низ таинствените предели

сокриени во твоите очи.

Сакам да се изгубам таму,

никој да не ме пронајде.

Удобно ми е во твојот поглед.

Се чувствувам како дома,

иако сум само случаен гостин.

Танцувам на подиумот

од недореченоста,

понесена од мелодијата

на помисленоста.

Шепоти ми.

Нијансирај ги мисливе

со бојата на твојот глас.

Уживаме и двајцата,

секој на свој начин

Кој кого заведува?!

Остатоци

Остатоци

Догорчиња од цигари,

згужвани мисли на подот

и пластична насмевка,

извиткана од пречеста употреба.

Солза под перницата

а насмевка на вратата.

Прекршени зборови расфрлани наоколу,

ги згазиваме пред да ги изговориме.

Неколку замрсени спомени

висат како пајажини

во аглите од ѕидовите меѓу нас.

Еден поглед назад,

пред да се притисне кваката.

Не, не остана ништо повеќе.

Одраз

Одраз

Сакав да ти влезам во очите,

далеку зад зениците,

да го пресретнам одразот на восприеменото

додека сеуште е наопаку,

пред да се заврти,

пред да ме рефлектира

застаната на тлото.

Сакам да чекорам по плафонот

од твоите мисли.

Немој, не затворај ги очите.

Можам да останам заглавена нијанса

во твоите ириси,

темна сенка на емоција

исчезната од спектарот.